Verwijdert ZeroWater antimoon?

5 februari 2020

Antimoon wordt veel gebruikt in diodes en infrarooddetectoren, loodaccu's, handvuurwapens en kogels. Afval uit deze industrieën, dat antimoon bevat, komt in grond- en oppervlaktewater terecht.

Wat is antimoon?

Antimoon, ook wel stibium genoemd, is een zilvergrijs metalloïde of semi-metaal. Het komt niet vrij voor in de natuur, maar vormt vaak legeringen met koper, lood en tin. Antimoon in die vorm komt in kleine hoeveelheden voor in water en grond. In elementaire vorm is het een broze vaste stof met een zilver-witte kleur. Het is geen goede geleider van warmte of elektriciteit. Antimoon staat in de periodieke tabel met het symbool Sb en atoomnummer 51.

Hoe komt antimoon in drinkwater?

In de Drinkwaterbesluit is vastgesteld dat de concentratie van antimoon in drinkwater niet meer dan 5,0 μg (microgram) per liter mag bedragen. Van nature komt er niet veel antimoon voor in de omgeving. Menselijke emissies en vervuiling veroorzaken echter veel hogere concentraties. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie is de emissie van antimoon in de menselijke omgeving uitsluitend het gevolg van menselijke activiteit.

Het meeste hiervan komt vrij bij het verbranden van kolen en het smelten van erts dat antimoon bevat. Ongeveer 6400 ton antimoon wordt jaarlijks in de oceanen uitgestoten. Antimoon wordt ook veel gebruikt in de productie van diodes en infrarooddetectoren, loodaccu's, handvuurwapens en kogels. Antimoon heeft vlamvertragende eigenschappen in verbindingen zoals oxiden en sulfaten, die worden gebruikt in brandwerende materialen, kinderkleding en brandwerende autostoelhoezen.

In stedelijke omgevingen zijn er ook veel emissies in de vorm van uitlaatgassen van auto's en andere voertuigen en industrieterreinen. Antimoon kan verder in het grondwater terechtkomen via pijpinstallaties, mijnbouwafval, fabrieksemissies, meststoffen of stortplaatsvervuiling, en de verbranding van fossiele brandstoffen.

Wat zijn de gezondheidsrisico's van antimoon?

Veel antimoonverbindingen zijn zeer toxisch. De symptomen van antimoonvergiftiging lijken op die van arsenicumvergiftiging. Niet helemaal verrassend, aangezien de twee elementen buren zijn in de periodieke tabel.

Antimoon kan op verschillende manieren het lichaam binnendringen:

Eten of drinken van voedsel of water dat met antimoon is besmet.
Inhalatie van lucht met antimoon.
Contact met antimoon via de huid.

Korte blootstelling aan drinkwater met hoge concentraties antimoon (meer dan 30 μg/liter) kan de volgende symptomen veroorzaken:

braken;
diarree;
misselijkheid.

Bij het inademen van lucht die besmet is met antimoon, kunt u last krijgen van:

oog- en longirritatie;
buikpijn;
diarree;
braken;
zweren;
hart- en longschade.

Al met al krijgt u gedurende uw leven veel antimoon binnen. Met een ZeroWater waterfilter kunt u uw kraanwater zuiveren en de concentratie antimoon verlagen. Antimoon in water heeft geen smaak, geur of kleur. Het kan alleen worden gedetecteerd met een chemische watertest.